PUBLIKACJE - JAK POMÓC DZIECKU POKONAĆ STRES PRZED PRZEDSZKOLEM | Przedszkole Nr 14 w Dąbrowie Górniczej,

- - Jak budować pewność siebie u dziecka?
    Pewność siebie jest bardzo istotną cechą osobowości, która ma wpływ na wiele dziedzin życia. Trzeba mieć świadomość, że pewność siebie nie określa tylko poczucia własnej wartości, ale także pozwala budować samoświadomość i określić własną tożsamość, co jest niezbędne, żeby żyć w zgodzie z samym sobą, z poczuciem bezpieczeństwa i wiarą we własne siły. Budowanie pewności siebie powinno odbywać się już w okresie dzieciństwa, ponieważ wstępowanie w dorosłość bez odpowiednio wykształconej tejże cechy może powodować pogorszenie funkcjonowania w strefie towarzyskiej, prywatnej czy też zawodowej. Wpływ na kształtowanie tej cechy u dziecka mają zarówno nauczyciele, rówieśnicy, ale największa odpowiedzialność za wspieranie dziecka spoczywa na rodzicach.
    W tym artykule chcemy Państwu pokazać kilka podstawowych zasad i metod, które pomogą w ukształtowaniu pewności siebie u Państwa dziecka, żeby mogło żyć w zgodzie z własnym „Ja” i szczęśliwie wkraczać w okres dojrzewania, a kolejno dorosłość.
    
    Okazuj uczucia
    
    Każdy człowiek, bez znaczenia czy mały czy duży, potrzebuje kontaktu z innymi ludźmi i zainteresowania z ich strony. Tym bardziej jest to ważne dla dziecka, gdy eksploruje świat i stawia czoła nowym wyzwaniom; liczy ono na wsparcie ze strony swoich rodziców w postaci czułych gestów, słów czy kontaktu fizycznego. Poczucie, że jest kochane, pozwala mu wyrosnąć na pewnego siebie i szczęśliwego człowieka. Okazywanie uczuć umożliwia także pokazanie dziecku, że warto je szczerze wyrażać i nie „dusić” ich w sobie, gdyż dzieci pochodzące w domów, gdzie jawnie rozmawia się i okazuje się sobie uczucia, wykazują lepszy i szybszy rozwój niż jego rówieśnicy, którzy dowodów miłości nie otrzymują na co dzień.
    
    Słuchaj swojego dziecka i bądź wrażliwy na jego potrzeby
    
    Tak jak wspominaliśmy w poprzednim podpunkcie, każdy potrzebuję uwagi ze strony innych osób – dziecko w żadnym stopniu nie odbiega w tej potrzebie od ludzi dorosłych. Dlatego należy uważnie słuchać swojego dziecka, podejmować z nim aktywne rozmowy na tematy dla niego ważne oraz starać się zrozumieć jego potrzeby i pragnienia. Nie ignoruj swojego dziecka! Ono widzi stopień zaangażowania swoich rodziców w sprawy dla niego istotne i komunikaty strofujące nigdy nie wpłyną pozytywnie na jego pewność siebie. Dlatego staraj się poświęcać dziecku jak najwięcej uwagi i daj przestrzeń do budowania własnej wartości. Nie pozwól dziecku rezygnować z jego marzeń i pragnień, tylko motywuj go do działania i osiągania postawionych sobie celów.
    
    Podejdź indywidulanie i nie porównuj
    
    Chyba nikt z nas nie lubi porównań do innych ludzi, gdyż jak wiadomo każdy człowiek jest inny i nie ma dwóch takich samych osób, które nie różniłyby się pod żadnym aspektem. Każdy z nas jest odrębną jednostką, z własnymi doświadczeniami, poglądami i problemami. Dlatego nie porównuj swojego dziecka do innych! Takie porównania mogą być tym bardziej dotkliwe dla dzieci, które dopiero kształtują swoją pewność siebie. Trzeba mieć na uwadze, że zarówno porównania negatywne, jak i pozytywne będą przynosiły zły skutek, gdyż negatywne mogą prowadzić do kompleksów, niskiej samooceny oraz wzmacniania nieprawidłowych zachowań, natomiast pozytywne doprowadzą do ukształtowania się u dziecka poczucia wyższości nad innymi i w konsekwencji arogancji.
    
    Pozwól na odkrywanie świata i popełnianie błędów
    
    Pozwól swojemu dziecku na odkrywanie otaczającej rzeczywistości w jak najlepszy dla niego sposób. Nie chroń swojego dziecka na siłę przed możliwymi błędami czy porażkami, gdyż to właśnie możliwość ich doświadczania umożliwia poznanie zarówno swoich mocnych i słabych stron. Nikt z nas nie jest osobą idealną i każdy popełnia błędy, a takie doświadczenia pozwalają w kształtowaniu pokory i samoakceptacji.
    
    Nie miej wygórowanych oczekiwań
    
    Nigdy nie daj odczuć swojemu dziecku, że nie jest w stanie sprostać oczekiwaniom rodziców. Dziecko potrzebuje wsparcia ze strony rodziców, gdyż tylko to daje rezultaty na wielu płaszczyznach. W kwestii oczekiwań wobec dziecka zawsze trzeba zachować równowagę i zdrowy balans – należy uwzględniać wiek, poziom rozwoju i umiejętności malucha. Realistyczne oczekiwania, możliwe do spełnienia, budują poczucie wartości i wiarę we własne możliwości. Jeżeli ustalisz, jakie oczekiwania masz względem dziecka, wyznacz jasne reguły i bądź konsekwentny.
    
    Krytykuj umiejętnie
    
    Dzieci są bardzo wrażliwe na krytykę, dlatego krytyka powinna być konstruktywna, czyli dziecko nie powinno czuć się nią urażone, a wynieść rady na przyszłość i się czegoś nauczyć. Należy krytykować niewłaściwe zachowanie, a nie samo dziecko. Trzeba mieć na uwadze, że mimo że krytyka jest potrzebna, w nadmiarze może powodować problemy z samooceną i brak sensu starania się o poprawę zachowania u dziecka.
    
    Pozwól dziecku stać się „małym pomocnikiem”
    
    Pozwalaj dziecku sobie pomóc nawet w najprostszych domowych czynnościach, ale zawsze proś, a nie nakazuj. To buduje u dziecka poczucie, że jest Ci potrzebne, że wierzysz w jego możliwości i umiejętności. Pamiętajmy także, żeby powierzać dziecku zadania na miarę jego wieku i ogólnych możliwości. Gdy dziecko potrzebuje pomocy, zawsze ją oferuj i wykaż się cierpliwością, gdyż tylko takie podejście pozwoli prawidłowo zbudować poczucie własnej wartości.
    
    Chwal i świętuj!
    
    Chwal dziecko za każde osiągnięcie. Docenianie wysiłków i świętowanie wszystkich osiągnięć wzmocni wiarę naszego dziecka we własne możliwości i jego pewność siebie.
    Zabawy
    Tutaj jeszcze kilka propozycji zabaw dla rodziców i dzieci do przeprowadzenia w domu, które pomogą umocnić poczucie własnej wartości. Zapraszamy do zabawy!
    
    DŁOŃ - zadaniem dziecka jest odrysowanie swoich dłoni na kartce. Następnie w miejsce palców dziecko musi wpisać 5 swoich mocnych stron, co w sobie lubi, z czego jest dumny (maluchy mogą umieścić tam rysunki). Potem bierze drugą odrysowaną dłoń swojego kolegi, mamy, taty, rodzeństwa; wypisuje mocne strony osoby, której „dłoń” otrzymał. Na koniec zabawy tak uzupełnione rysunki dłoni można zawiesić w widocznym miejscu, by zawsze można było zerknąć na swoje mocne strony.
    
    KOSZULKA-WIZYTÓWKA - do tej zabawy potrzebna będzie biała, bawełniana koszulka, mazaki, farby do ubrań lub kredki. Zadaniem dziecka jest narysowanie na tej koszulce tego, co w sobie lubi, uważa, że robi dobrze, za co przyzna sobie medal.
    
    REKLAMA - zadaniem uczestników jest przygotowanie reklamy, w której reklamują siebie jako najlepszego przyjaciela. Zachęcamy rodziców również do reklamowania siebie. Wyniki pracy nagrajcie i wspólnie odtwórzcie. Zadanie to poprawia pewność siebie Twojego dziecka zarówno przed kamerą, jak i prowokuje do głośnego mówienia o swoich zaletach.
    
    STOKROTKA - Przygotowujemy duży szablon stokrotki z zarysowanym środkiem oraz kilkunastoma płatkami wokół. W środku stokrotki dziecko wpisuje swoje imię lub wkleja swoje zdjęcie. Każdy płatek dziecko uzupełnia wpisując swoje charakterystyczne cechy/to, w czym jest wyjątkowe/umiejętności, których się ostatnio nauczyło. Stokrotkę można ozdobić w dowolny sposób.
    
    MOJA HISTORIA - wspólnie stwórzcie książeczkę, która pokaże dziecku jego historię, ważne momenty i osiągnięcia. Na poszczególnych stronach możecie wkleić zdjęcie dziecka. Wspomnieć chwilę kiedy dziecko zaczęło siadać, czy chodzić pokazując tym samym, że dziś potrafi już rzeczy, które wcześniej mu nie wychodziły. Zapisać rzeczy, z których dziecko jest dumne, poprosić przyjaciół czy dziadków o wpisanie co cenią w dziecku. Niech dziecko zapisze lub narysuje rzeczy, które lubi i za którymi nie przepada.
    
    Opracowała:Aleksandra Sapich-Kocur
    Źródła:
    https://www.mp.pl/pacjent/pediatria/prawidlowyrozwoj/rozwojspoleczny/79876,jak-wychowac-pewnego-siebie-czlowieka-budowanie-poczucia-wlasnej-wartosci
    https://wspomaganie-rozwoju.pl/co-zrobic-aby-moje-dziecko-bylo-pewniejsze-siebie/
    https://mamologia.pl/zabawy-wspierajace-poczucie-pewnosci-siebie-u-dzieci/
    
    Jak pomóc dziecku pokonać stres przed przedszkolem?
    
    1.      Przedszkole przedstaw jako przyjazne i bezpieczne miejsce, w którym dziecko pozna wielu nowych przyjaciół.
    
    2.      Rozwijaj aktywność poznawczą dziecka – rozbudzaj ciekawość i zachęcaj do nauki, zadbaj o rozwój zainteresowań.
    
    3.      Rozmawiaj z dzieckiem o przedszkolu – rozwiej jego lęki i obawy przed pójściem do przedszkola, dodaj mu otuchy, zapewnij o swoim wsparciu i pomocy w trudnych sytuacjach.
    
    4.      Kształtuj samodzielność i odpowiedzialność dziecka – nie wyręczaj, stawiaj wymagania na miarę możliwości (samoobsługa: ubieranie, samodzielność w toalecie, podczas jedzenia, sprzątanie zabawek, pomoc w prostych obowiązkach domowych).
    
    5.      Zapewnij dziecku systematyczny kontakt z rówieśnikami – ucz pozytywnych zachowań, stosowania zwrotów grzecznościowych, kontrolowania emocji i stosowania obowiązujących norm społecznych. Zachęcaj do współpracy i współdziałania.
    
    6.      Zadbaj o dobry stan zdrowia dziecka – zapewniaj mu dużo ruchu i zabaw na świeżym powietrzu.
    
    7.      Dbaj o higienę psychiczną dziecka – regularne posiłki, odpowiednią ilość snu oraz odpoczynek.
    
    8.      Zapoznaj dziecko z przedszkolem – z jego pomieszczeniami, pracującymi tam paniami, rytmem dnia. Weźcie wspólnie udział w Dniach Otwartych oraz Dniach Adaptacyjnych placówki i zajęciach organizowanych dla przyszłych przedszkolaków.
    
    9.      Przygotuj dziecko do przedszkola – zachęcaj do rysowania, malowania, pisania. Zaplanuj wcześniej z dzieckiem rozkład dnia uwzględniając czas na odpoczynek, aktywność fizyczną, godzinę pójścia spać.
    
    10.  Przygotuj dziecko do nowych zadań – ucz dziecko cierpliwości i staranności, zachęcaj do pokonywania trudności i poszukiwania rozwiązań.
    
    11.  Pozwól dziecku zabierać do przedszkola swoją ulubioną zabawkę.
    
    12.  Dotrzymuj słowa i odbieraj dziecko z przedszkola o umówionej porze dnia.
  - DRODZY RODZICE - RADZIMY
    
    > KOMPLETUJ WYPRAWKĘ WSPÓLNIE Z DZIECKIEM
    
    > ZAWSZE BĄDŹ SPOKOJNY I ZDECYDOWANY, TWÓJ NIEPOKÓJ UDZIELA SIĘ DZIECKU
    
    > NIE PRZECIĄGAJ POŻEGNANIA; POMÓŻ DZIECKU ROZEBRAĆ SIĘ, POCAŁUJ JE, I IDŹ
    
    > JEŚLI DZIECKO PRZY POŻEGNANIU PŁACZE, POSTARAJ SIĘ ABY PRZEZ KILKA DNI ODPROWADZAŁA JE OSOBA, Z KTÓRĄ ROZSTANIE BĘDZIE MNIEJ BOLESNE
    
    > POZWÓL DZIECKU ZABRAĆ DO PRZEDSZKOLA ULUBIONĄ ZABAWKĘ, DZIĘKI KTÓREJ WZROŚNIE POCZUCIE BEZPIECZEŃSTWA
    
    > NIE ZABIERAJ DZIECKA DO DOMU KIEDY PŁACZE PRZY ROZSTANIU, JEŚLI ZROBISZ TO CHOĆ JEDEN RAZ, BĘDZIE WIEDZIAŁO, ŻE ŁZAMI MOŻNA WYMUSIĆ WSZYSTKO
    
    > NIE ZAGLĄDAJ PO POŻEGNANIU DO SALI; BY SPRAWDZIĆ CZY DZIECKO SIĘ BAWI, JEŻELI DZIECKO TO ZAUWAŻY, TO RESZTĘ DNIA SPĘDZI PRZY DRZWIACH, BO SKORO MAMA RAZ ZAJRZAŁA, TO MOŻE ZROBI TO JESZCZE RAZ
    
    > PAMIĘTAJ ŻEGNAJ I WITAJ SWOJE DZIECKO ZAWSZE Z UŚMIECHEM, NIE ZŁOŚĆ SIĘ NA NIE
    
    > ZAWSZE MÓW DZIECKU KTO I KIEDY PO NIE PRZYJDZIE
    
    > NIE PODEJMUJ ZA DZIECKO DECYZJI DOTYCZĄCYCH JEDZENIA JEŚLI NIE MA ALERGII NA POKARMY, ZACHĘCAJ JE DO ICH ZJADANIA. DZIECI CZĘSTO ZAPOMINAJĄ, CZEGO NIE LUBIĄ I W TOWARZYSTWIE RÓWIEŚNIKÓW ZJADAJĄ WSZYSTKO
    
    > NIE ZAMARTWIAJ SIĘ W DOMU I W PRACY, JEŚLI ROZSTANIE Z DZIECKIEM BYŁO CIĘŻKIE. DZIECI PO WYJŚCIU RODZICA USPOKAJAJĄ SIĘ BARDZO SZYBKO
    I ZACZYNAJA SIĘ BAWIĆ
    
    > CHWAL DZIECKO ZA JEGO DZIELNOŚĆ I UMIEJĘTNOŚĆ RADZENIA SOBIE W KAŻDEJ SYTUACJI
    
    > BĄDŹ SŁOWNY I PRZYCHÓDŹ PO DZIECKO O TEJ PORZE, O KTÓREJ SIĘ UMÓWIŁEŚ Z DZIECKIEM
    
    > ZAPEWNIAJ DZIECKO O SWOJEJ MIŁOŚCI
    
    > POSTARAJMY SIĘ WSPÓLNIE , ABY POBYT W PRZEDSZKOLU BYŁ JEDNYM
    Z NAJRADOŚNIEJSZYCH OKRESÓW ŻYCIA DZIECKA
    
    Kilka rad dla rodziców na podst. miesięcznika
    
    Doradca Dyrektora przedszkola
    
    Ustal stałe reguły panujące w waszym domu i powiedz o nich dziecku, np. „Zawsze trzeba myć rączki przed jedzeniem”, „Nie wolno bez pozwolenia bawić się rzeczami rodziców”. Mówienie o regułach sprawi, że malec będzie wiedział, czego od niego oczekujesz. (Nie znaczy to jednak, że nie będzie sprawdzał, co się stanie, gdy przekroczy granicę). Nie zmieniaj ustalonych reguł, nim maluch się ich nie nauczy. Nawet jeśli byłoby ci na rękę chwilowe zrezygnowanie z jakiejś zasady – nie rób tego! W wychowaniu konieczna jest konsekwencja. Jeżeli powtarzasz dziecku, że ma sprzątać klocki, gdy skończy się bawić, nie rób tego za nie np. wtedy, gdy się spieszysz.
    
    Wyjaśniaj dziecku, dlaczego mu czegoś zabraniasz – jeżeli możesz, podaj konkretną przyczynę, np. „Nie dam ci lodów, bo za chwilę będzie obiad. Jeśli będziesz miał na nie ochotę po zjedzeniu zupy i drugiego dania, dostaniesz je”. Malec łatwiej dostosuje się do zakazu, jeśli pozna jego przyczynę i ją zrozumie.
    
    Nie mów: „Masz umyć zęby, bo ja ci każę”. Nie używaj swojej przewagi nad dzieckiem, by skłonić je do zrobienia czegoś. W ten sposób pokazujesz jedynie, że jesteś silniejsza i możesz mu „kazać”. Ale to nie ma nic wspólnego z autorytetem rodzica.
    
    Dawaj dziecku dobry przykład – zachowuj się tak, jak chciałabyś, by ono się zachowywało. Jeśli wymagasz, by składało swoje zabawki, nie rozrzucaj po mieszkaniu gazet i ubrań. Dzieci uczą się, obserwując rodziców.
    
    Nie strofuj i nie upominaj stale malca. Stawianie dziecku granic i uczenie go dyscypliny nie może zamienić się przecież w wojskowy dryl. Ustalone reguły mają wam pomagać we wspólnym życiu, a nie je utrudniać.
    
    Idź czasem na kompromis. Gdy dziecko poczuje, że starasz się z nim porozumieć, łatwiej zaakceptuje ustalone przez ciebie zasady. Jeśli np. ustaliłaś, że dziecko sprząta zabawki (i ono już nauczyło się to robić), ale widzisz, że malec jest zmęczony i śpiący, a jego pokój wygląda, jakby przeszedł przez niego huragan, zaproponuj układ: „Pomogę ci sprzątać. Ty ustawisz na półce misie, a ja pozbieram klocki, zgoda”?.
    
    Nie zamień się w tyrana. Jeśli dziecko już poznało zasady i ich przestrzega, nic się nie stanie, jeśli czasem odstąpisz od reguły. Zaznacz jednak wyraźnie, że to święto, wyjątkowa sytuacja i nie będzie zdarzała się często: „Zróbmy dziś Dzień skakacza. Możesz skakać po łóżku, ile chcesz. Ale wolno to robić tylko dzisiaj”.
    
    Jeśli możesz, daj dziecku jakąś alternatywę dla zakazu. Nikt przecież nie lubi sytuacji bez wyjścia. Dlatego jeżeli np. maluch gra w piłkę w domu, powiedz mu: „Nie wolno odbijać piłki w domu, bo coś może się stłuc, a u sąsiadki na dole jest straszny hałas. Jeśli tak bardzo chcesz grać w piłkę, pójdziemy na podwórko”.
    
    Nie dyskutuj z dzieckiem. To ty powinnaś stawiać warunki. Jeśli maluch marudzi, że chce zjeść batonik, a umówiliście się, że słodycze je tylko w weekendy, powiedz stanowczo: „Marudzenie nie ma sensu. Przecież wiesz, że jemy cukierki tylko w sobotę i niedzielę. Jeśli masz ochotę na coś słodkiego, dam ci banana”.
    
    Dostrzegaj uczucia dziecka, zaakceptuj je i skomentuj, by miało pewność, że rozumiesz, co właśnie przeżywa. Powiedz np. „Wiem, że chciałbyś jeszcze oglądać bajki, bo lubisz je. Pewnie rozzłościło cię to, że wyłączyłam telewizor, ale na dziś już dość”.
    
    Nie zgadzaj się na okazywanie uczuć w sposób, który przekracza ustalone granice. Jeżeli dziecko ze złości podarło książkę, zareaguj spokojnie, ale stanowczo: „Widzę, że jesteś wściekły, ale nie zgadzam się, byś niszczył książki. Nie wolno tego robić. Jeśli jesteś zły, możesz kopnąć materac”.
    
    Postaraj się zrozumieć, że coś może być dla dziecka ważne, choć dla ciebie jest drobiazgiem. Jeśli np. maluch układa samochodziki w misterny wzór, uszanuj to i nie przestawiaj ich, gdy sprzątasz. Pokazujesz w ten sposób, że szanujesz cudze zasady.
    
    Nie ulegaj łzom. Jeśli maluch rozpacza, przytul go mocno, powiedz, że rozumiesz, że mu przykro i jeśli możesz, zaproponuj coś na pocieszenie. Jeżeli np. musicie już wracać do domu, a dziecko chce zostać na podwórku, powiedz: „Może polepimy z plasteliny”?.
    
    Chwal malucha, kiedy przestrzega ustalonych zasad, np.: „Dziękuję, że odniosłeś swój talerzyk, bardzo ładnie” lub „Szybciutko przebrałeś się w piżamkę, świetnie!”.
    
    Nie bój się wprowadzać kar. Aby była skuteczna, musi być zrozumiała dla dziecka, zastosowana zaraz po przewinieniu i powinna też trwać określony czas (dziecko musi wiedzieć, kiedy minie). Jeśli to możliwe, wymyśl karę, która jest związana z przewinieniem – malec nauczy się, że musi ponosić konsekwencje tego, co robi. Np. „Guzdrałeś się z obiadem, chociaż wiedziałeś, że tata spieszy się na basen. I tata jedzie sam. Trudno, pojedziesz z nim następnym razem”.

Linki

Kontakty

Galeria zdjęć