Rehabilitacja ruchowa

Rehabilitacja to proces medyczno- społeczny, mający na celu przywrócenie w możliwie wysokim stopniu sprawności organizmowi, utraconej z powodu urazu, choroby lub wad wrodzonych albo nabytych.

Praca z terapeutą skutkuje:
- przywróceniem całkowitej lub maksymalnie możliwej, na danym etapie choroby, sprawności psychofizycznej,
- poprawie funkcji układu nerwowego,
- przywróceniu ruchomości w stawach,
- przywróceniu siły i wytrzymałości mięśniowej,
- korygowaniem wad postawy i patologicznych nawyków ruchowych,
- poprawie wydolności narządów, szczególnie w obrębie układu oddechowego i sercowo- naczyniowego,
- zwiększeniu sprężystości i elastyczności więzadeł i torebek stawowych,
- przystosowaniu do życia z niepełnosprawnością.
 

 „Kwiatek rośnie”– siad skrzyżny, tułów pochylony do przodu, dłonie na podłodze. Na hasło „kwiatek rośnie” dziecko powoli prostuje tułów i wyciąga ręce w górę jak najwyżej. Na hasło „kwiatek więdnie” dziecko powoli wraca do pozycji wyjściowej.

                                                                                        

 „Pływanie żabką”- leżenie przodem, nogi wyprostowane i złączone. Nasygnał dziecko unosi ręce i głowę nad podłogę, wykonuje rękoma ruchy jak przy pływaniu żabką: energicznie wyciąga ręce jak najdalej w przód, następnie przenosi w bok i uginając ręce ściąga je w „skrzydełka”.

 „ Toczenie piłki” - w siadzie na krześle ( postawa wyprostowana ) toczenie piłki podeszwami stóp po podłodze od jednej stopy do drugiej.

 „Równoważnia „ w klęku podpartym naprzemianstronne wymachy nogi w tył (palce obciągnięte) i ręki w przód. Utrzymać ok. 5-10 sekund.

„ Na plecach „ w leżeniu tyłem unoszenie bioder w górę i utrzymanie równowagi przez około 5-10 sekund.

„ Na plecach z nogami„ w leżeniu tyłem unoszenie bioder w górę i utrzymanie równowagi przez około 5-10 sekund z jednoczesnym na przemiemiennym unoszeniem nóg.

Ćwiczenia dużych grup mięśniowych: 

Piłka duża – piłka mała.

Dzieci w pozycji stojące wykonują duże ruchy rozmachowe przedstawiając zarys dużej piłki, następnie małymi ruchami rąk przedstawiają piłkę małą.

 Dzieci podskakują wysoko, bądź nisko

   
Ćwiczenia równowagi: Pajac chodzi po kamieniach. Marsz  z wysokim unoszenie kolan. Na hasło – przeszkoda, stanie jednonóż. Należy ćwiczyć na zmianę chód i sanie jednonóż na prawej i lewej nodze.

Ćwiczenia równowagi: Dzieci przechodzą po kamieniach ( półokrągłe duże klocki). Starają się z nich nie spaść.

Ćwiczenia tułowia: Skręty – Pokaż sufit. Klęk podparty. Wznos lewej ręki w górę nad głową i wskazanie ręką sufitu (wzrok kierować za ręką), a następnie powrót do klęku podpartego. Skręty tułowia wykonywać za prawą i lewa ręką.

Ćwiczenia oddechowe: Niedźwiadki odpoczywają. Klęk podparty – wciągają powietrze nosem wysoko unosząc głowę do góry następnie wydychają powietrze ustami – opuszczają głowę w dół dotykając głową podłogi.

 Ćwiczenia zwinności: „ Naleśniki” dzieci leżą w pozycji wyprostowanej, ręce wysoko nad głowa złączone i toczą się w różnych kierunkach.

Rehabilitacja dzieci często zaczyna się już po kilku dniach od ich przyjścia na świat.

Ma na celu wypracowanie u małego Pacjenta poprawnych wzorców ruchowych,

aby w przyszłości uniknąć lub zminimalizować tzw. trudności rozwojowe.

Objęcie dziecka wczesną opieką specjalisty znacznie zmniejsza to ryzyko.

Dzieci po narodzinach nie kontrolują wielu odruchów własnego ciała.

Nie wiedzą też jak powinny wyglądać poprawne wzorce. Stąd też niezwykle przydatna okazuje się w tym czasie pomoc fizjoterapeuty, zwłaszcza jeśli zdiagnozowane zostały nieprawidłowości, które mogą w przyszłości mieć wpływ na poprawne funkcjonowanie aparatu ruchu.